sobota, 24 maja, 2025

Kamienica ul. Mińska 16, Warszawa

Data dodania :  

Dość nietypowy obiekt, dziś mieszkalny, zajmujący zachodnią część działki, złożony z budynku frontowego i oficyny podwórzowej zachodniej. Kamienica powstawała jako budynek przemysłowy – stąd m.in. szerokie jak na ówczesne standardy okna, mające pierwotnie doświetlać pomieszczenia produkcyjne. Niewątpliwie właśnie z tego powodu klatka schodowa ma nienaturalnie szeroki bieg schodów i powierzchnie spoczników. Obecna parcela została wydzielona z większej całości w 1923 r. dla Piotra Matuszewskiego, który w latach 1924-1929 wznosił tu sukcesywnie kolejne budynki zakładu – ostatecznie przekształconego w dom dochodowy. Na taką decyzję mogło wpłynąć bezpośrednie sąsiedztwo czynszówek gabarytowo zbliżonych do fabryczki, którą w latach 1933-1935 przekształcono w dom mieszkalny. Obiekt rok później zakupiony został przez Marię Reinhardową i małżeństwo Pazików. Być może to właśnie dla nich poprzedni właściciel poczynił opisywaną tu adaptację, związaną ze zmianą funkcji obiektu i nadbudową go o trzecią kondygnację, znacznie jednak niższą niż wcześniejsze. Podczas II wojny obiekt nie był uszkodzony. W 2010 r. nad budynkiem głównym wymieniono pokrycie dachu. Obecnie (2024), po zmianie właściciela, ważą się dalsze losy domu. Obiekt należy do najstarszych w tej części ulicy.

::: Włączono do bazy w ramach projektu: „Studeo et Conservo 2024” – (XIX edycja), dofinansowanego przez Miasto Stołeczne Warszawa.

Dość nietypowy obiekt, dziś mieszkalny, zajmujący zachodnią część działki, złożony z budynku frontowego i oficyny podwórzowej zachodniej. Kamienica powstawała jako budynek przemysłowy – stąd m.in. szerokie jak na ówczesne standardy okna, mające pierwotnie doświetlać pomieszczenia produkcyjne. Niewątpliwie właśnie z tego powodu klatka schodowa ma nienaturalnie szeroki bieg schodów i powierzchnie spoczników. Obecna parcela została wydzielona z większej całości w 1923 r. dla Piotra Matuszewskiego, który w latach 1924-1929 wznosił tu sukcesywnie kolejne budynki zakładu – ostatecznie przekształconego w dom dochodowy. Na taką decyzję mogło wpłynąć bezpośrednie sąsiedztwo czynszówek gabarytowo zbliżonych do fabryczki, którą w latach 1933-1935 przekształcono w dom mieszkalny. Obiekt rok później zakupiony został przez Marię Reinhardową i małżeństwo Pazików. Być może to właśnie dla nich poprzedni właściciel poczynił opisywaną tu adaptację, związaną ze zmianą funkcji obiektu i nadbudową go o trzecią kondygnację, znacznie jednak niższą niż wcześniejsze. Podczas II wojny obiekt nie był uszkodzony. W 2010 r. nad budynkiem głównym wymieniono pokrycie dachu. Obecnie (2024), po zmianie właściciela, ważą się dalsze losy domu. Obiekt należy do najstarszych w tej części ulicy.

::: Włączono do bazy w ramach projektu: „Studeo et Conservo 2024” – (XIX edycja), dofinansowanego przez Miasto Stołeczne Warszawa.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

Ostatnio dodane