Obiekt w typie luksusowego kilkurodzinnego domu z przedmieść, otoczony ogrodem, wolnostojący. Wysokości dwóch pięter, krótszym bokiem zwrócony ku ul. Podchorążych, która do momentu włączenia Sielec w obręb Warszawy, nazywała się inaczej niż obecnie. Wówczas nosiła miano ul. Okopowej, co było w prostej linii odzwierciedleniem jej topograficznego położenia – biegła wzdłuż miejskich okopów; jak i uzasadnieniem jej po dziś dzień wielokrotnie łamanego przebiegu. Obecnie raczej nie spotyka się sytuacji by nazw ulicy była kontynuowana po złamaniu się jej na skrzyżowaniu. Jeśli tak jest (a to właśnie ten przypadek), to uwarunkowania takiego stanu rzeczy muszą sięgać daleko w przeszłość, do początków formowania się infrastruktury danego terenu i to w dodatku w czasach gdy nie było tak jak obecnie rygorystycznych przepisów i zasad nadawania nazw – czyli w tym przypadku jakieś 105 lat wstecz. Omawiany tu dwupiętrowy obiekt powstał na nieregularnym obrysie. W północnej części posiada ryzalit, którego zachodnią część zajmuje klatka schodowa o wstęgowym, pionowym oknie – tzw. „termometr”. Wejście do niej usytuowane jest na wprost ulicy, a tym samym z boku ryzalitu. Narożnik południowo zachodni zajmuje taras. Daszek umieszczony nad nim pełni funkcje balkonu wyższego piętra. Oprócz tego na pierwszym i drugim piętrze elewacji południowej są balkony, a na ostatniej kondygnacji mansardy – umożliwiające korzystanie z mieszkalnego poddasza. Dom przetrwał wojnę pod dachem – stąd duża ilość zachowanych wewnątrz detali. Na uwagę zasługuje oryginalnie zaprojektowana balustrada na klatce schodowej i drewniane schody. Oryginalna jest też stolarka okien klatki chodowej i kilku lokali mieszkalnych z wielokwaterowymi oknami. W przededniu II wojny światowej dom był własnością Dory Fuchs.
::: Sfinansowano ze środków Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
