Kamienica ul. Podchorążych 81, Warszawa

Obiekt w typie luksusowego kilkurodzinnego domu z przedmieść, otoczony ogrodem, wolnostojący. Wysokości dwóch pięter. Krótszym bokiem zwrócony ku ul. Podchorążych, która do momentu włączenia Sielec w obręb Warszawy, nazywała się inaczej niż obecnie. Nosiła wówczas miano ul. Okopowej, co było w prostej linii odzwierciedleniem jej topograficznego położenia (biegła, meandrując wzdłuż linii okopów miejskich). Obecnie raczej nie spotyka się sytuacji, by nazwa ulicy była kontynuowana po złamaniu jej biegu na skrzyżowaniu. Jeśli tak się zdarza, to jest to zazwyczaj pamiątka bardzo odległych czasach sięgających, początków formowania się okolicznej siatki ulic, gdy nie było jeszcze tak rygorystycznych, jak obecnie przepisów i zasad nadawania nazw obiektom miejskim. W tym przypadku mamy na myśli czasy sprzed I wojny światowej. Omawiany tu dwupiętrowy obiekt powstał na nieregularnym obrysie. W północnej części posiada ryzalit, którego zachodnią część zajmuje klatka schodowa o wstęgowym, pionowym oknie – tzw. „termometr”. Wejście do niej usytuowane jest na wprost ulicy, a tym samym z boku ryzalitu. Narożnik południowo zachodni zajmuje taras. Daszek umieszczony nad nim pełni funkcje balkonu wyższego piętra. Oprócz tego na pierwszym i drugim piętrze elewacji południowej są balkony, a na ostatniej kondygnacji mansardy – umożliwiające korzystanie z mieszkalnego poddasza. Dom przetrwał wojnę pod dachem – stąd duża ilość zachowanych wewnątrz detali. Na uwagę zasługuje oryginalnie zaprojektowana balustrada na klatce schodowej i drewniane schody. Oryginalna jest też stolarka okien klatki chodowej i kilku lokali mieszkalnych z wielokwaterowymi oknami. W przededniu II wojny światowej dom był własnością Dory Fuchs.

::: Sfinansowano ze środków Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.