Kamienica ul. Nowogrodzka 23, Warszawa

Kamienica Wierzbowskich. Ta XIX-wieczna czynszówka wzniesiona została w latach 1874-1875 według proj. Fr. Tourneille’a, dla Władysława i Józefy Wierzbowskich, na parceli o numerze hip. 1618S wydzielonej niewiele wcześniej z posesji 1618N, która do dziś znajduje się po sąsiedzku. Wzniesiono wówczas dwupiętrowy dom frontowy o detalu neorenesansowym i dwupiętrowe jednotraktowe oficyny boczne. Podwórko zamykał, istniejący do dziś, piętrowy w swej środkowej części budynek stajni. Dawniej obiekty tego typu były w Warszawie bardzo rozpowszechnione. Dziś to prawdziwy unikat, użytkowany i zadbany. Posesja kilkukrotnie zmieniła właściciela; w 1900 r. całość nabył niejaki Eltman i podwyższył o dwa piętra zarówno oficyny, jak i dom frontowy. Pomimo powojennej dewastacji, przejawiającej się w zbiciu ocalałej dekoracji elewacji frontowej, wciąż widoczny jest podział „2+2” piętra. Możemy tym samym zakładać, że przy nadbudowie z 1901 r. dolne partie zostały zaadaptowane na potrzeby nowej inwestycji. W związku z tym można z dużym prawdopodobieństwem założyć, że mamy do czynienia z oryginalną substancją z czasu wznoszenia pierwszej kamienicy, czyli sprzed ok. 150 (!) lat. Widać to również na klatkach schodowych. W oficynach od II piętra schody są drewniane, a w domu frontowym powyżej II piętra zmieniają się parkiety na spocznikach. W czasie wojny obiekt został tylko lekko uszkodzony. Zniszczona została jedynie część dachu nad domem frontowym. Zatem i na wyższych piętrach przetrwała oryginalna konstrukcja. Należy mieć nadzieję, że w trakcie remontu zostanie zachowane jak najwięcej oryginalnych detali. Jeszcze w 2006 r. dom miał oryginalne drewniane odrzwia. Dziś pozostały po nich tylko zawiasy, odrzwia usunięto pomiędzy 2006 a 2009 r.