Kamienica ul. Narbutta 8, Warszawa

Na posesji znajdują się dwa, znacząco różniące się od siebie i nie stykające się ze sobą obiekty. To oficyna i dom frontowy. Działkę na której stoją, wydzielono z większej całości w 1922 r. Projekt zabudowy był jednak o rok wcześniejszy. Na początku powstała oficyna północna – jednotraktowa, dotykająca plecami do granicy działki, przygotowana na dostawienie oficyn bocznych o podobnych gabarytach, a w późniejszym czasie zapewne i domu frontowego. Oficyny boczne jednak nigdy nie powstały. Powstał za to dom frontowy, o nieznanym wyglądzie, rozebrany już po kilkunastu latach pod budowę nowej frontowej kamienicy istniejącej do dzisiaj. Oficyna powstała dla Edwarda Artzta i Franciszka Maciejowskiego. Architektonicznie tkwi ona jeszcze w XIX w. Poza tym jej zarys pokazuje pierwotną szerokość parceli. Nowi właściciele (Aniela i Władysław Demby), nabywszy posesję w 1934 r. zapragnęli wystawić nowy dom frontowy. W tym celu rozebrali wcale jeszcze nie tak starą zabudowę oduliczną, dokupili pas ziemi po zachodniej stronie posesji (1936 r.) poszerzając tym samym działkę i wznieśli do 1938 r. rozłożystą kamienicę o ciekawej bryle, autorstwa Antoniego Jawornickiego (1886-1950). Obiekt już na pierwszy rzut oka wygląda tak, jakby pierwotny projekt był modyfikowany w związku z dokupieniem a tym samym poszerzeniem działki na zachód. Nie wpływa to ujemnie w żaden sposób na odbiór schodkowo uformowanej fasady, dodatkowo urozmaiconej balkonami w okrętowym stylu z zaokrąglonymi bokami balustrad. Pierwotny projekt był z dużą pewnością przekształcany jeśli chodzi o układ fasady. Wiadomo bowiem skądinąd , że już podczas budowy dodano ostatnie piętro. Ciekawostką jest też fakt, iż trójczłonowe rozplanowanie fasady nie odpowiada podobnemu rozplanowaniu elewacji podwórzowej, która jest dwuczłonowa.

::: Sfinansowano ze środków Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.