Kamienica ul. Solec 62, Warszawa

Jednotraktowa oficyna podwórzowa od dość bogatym (jak na oficynę oczywiście) wystroju. Powstała najprawdopodobniej na przełomie lat 20. i 30. XX w. jako tylny dom, wznoszony już zgodnie z nowym trendem, przejawiającym się tym, że dzielnica ta (Powiśle) ma być nie tylko proletariacko-robotnicza. Obiekt ów postawiony w głębi działki miał zapewne „zarobić” na budowę kamienicy przyulicznej, do czego jednak nigdy nie doszło w wyniku wybuchu wojny. Można zatem zakładać, że albo zyski były zbyt małe, albo dom mimo, iż swą formą nawiązuje raczej do lat 20. XX w., powstał zbyt późno, już po roku 1930 i „zarobić” po prostu nie zdążył. Należy też pamiętać o przetaczającym się w międzywojniu ogólnoświatowym kryzysie. Tak czy inaczej domu frontowego do ostatniej wojny nie pobudowano i tak zostało do dziś. Podczas powstania (1944), oficyna miała sporo szczęścia – podczas gdy wokół domy były niszczone do fundamentów, udało jej się przetrwać praktycznie bez uszkodzeń – pod dachem.