Kamienica ul. Kopernika 32, Warszawa

Kamienica stanowiąca południową część zespołu dwóch obiektów o adresach Kopernika 32 i 34. Dom pod n-erem 32 powstał w latach 1937-38 dla małż. Bagińskich a projektował go Remigiusz Ostoja-Chodkowski. Elewacja oduliczna została wyłożona żółtym piaskowcem. Prosta w swej formie, ożywiona jest jedynie ogromnym czteroosiowym i czteropiętrowym wykuszem mieszczącym w swej środkowej części podwójne loggie. Szkopuł w tym, że skrajna północna oś wykuszu znajduje się już w obrębie sąsiedniej kamienicy narożnej, tej spod pod n-eru 34. Może to sugerować jednego właściciela (właścicieli) obu posesji, a co za tym idzie także jednego projektanta. Domy do tego stopnia udają jeden obiekt, że nawet profesjonalnym varsavianistom zdarza się je utożsamiać je z jedną budowlą. Opisywany tu dom spod n-eru 32 przetrwał wojnę w dość dobrym stanie. Uszkodzenia ostatniego piętra szybko zostały usunięte. Zdaje się, że właśnie wówczas zrezygnowano z innowacyjnego rozwiązania tzw. rynny centralnej – odpływu dla wód opadowych znajdującego się w centralnej partii dachu którego kształt upodabniał go do płaskiego, ale jednak lejka. Konstrukcja taka przysparzała wiele komplikacji natury technicznej, jak choćby konserwacja, czyszczenie, czy utrzymanie szczelności. Koniec końców po pewnym czasie, wrócono do tradycyjnych sprawdzonych rynien zewnętrznych. Obecnie obiekt jest dobrze utrzymany i wyremontowany z zachowaniem wielu oryginalnych elementów, jak choćby okładzin hallu wejściowego wykonanych z niewydobywanego obecnie kamienia, czy dużych fragmentów posadzki wyłożonej oryginalnymi płytkami.