Kamienica ul. Zamoyskiego 43, Warszawa

Dom powstały w przededniu II wojny światowej dla Abrama Flakowicza i Jakuba Milszteina (vel Milsztajna). Pozwolenie na budowę uzyskali pod sam koniec 1936 r, a wiec dom powstawał w roku następnym. A powstawał szybko, bowiem już w 1937 r. wprowadzili się pierwsi mieszkańcy. Dom wzniesiono wg proj. inż.-arch. Leonarda Kario (1900-1942 r.), on też kierował budową. W przypadku tej czynszówki, powstałej na miejscu wcześniejszych niskich zabudowań, zapewne przemysłowo magazynowych, warto wspomnieć o ciekawie uformowanej fasadzie wyginającej się w delikatny łuk. Pomysłowy ten projekt, mógł doprowadzić do ukształtowania ciekawej pierzei, gdyby inni projektanci podchwycili ten pomysł, a tak mogło się przecież zdarzyć. Niestety wojna pokrzyżowała wiele planów. W przypadku budownictwa i własności prywatnej zmieniło się tak wiele, że niedorzecznym by było liczyć na kontynuowanie jakichś przedwojennych zamierzeń, trendów czy pomysłów. Obiekt przetrwał wojnę w dobrym stanie, jedynie z niewielkimi uszkodzeniami dachu, szybko zresztą wyremontowanymi. Dość powiedzieć, że przez długie lata ocalały z pożogi wojennej dom stał samotnie, jak pojedynczy ząb w szczerbatej szczęce wyróżniając się w okolicy kubaturą, nowoczesną formą niepotrzebnie rzucając siew oczy powojennym włodarzom. Należy więc cieszyć się z tego, że nie został po wojnie pod byle pretekstem rozebrany.

::: Włączono do bazy w ramach projektu: „Studeo et Conservo 2024” – (XIX edycja), dofinansowanego przez Miasto Stołeczne Warszawa.