Kamienica ul. Poznańska 38, Warszawa

1185
Widok od ulicy. Fot. Anna Laskowska, 2024 r., źródło: AOD V.

Wielopiętrowa kamienica powstała w 1913 r. na świeżo rozparcelowanych gruntach przy ówczesnej ulicy Wielkiej, z czasem przemianowanej na Poznańską. Dom wzniesiono według projektu Edwarda Ebera dla Wacława Kirszota w stylu wczesnego modernizmu z wyraźnie pobrzmiewającymi akcentami przemijającej właśnie secesji. Na uwagę zasługują dwa malownicze zdroje – jeden w przejeździe bramnym, drugi w podwórzu, ukształtowane z zielonych kafli. Dom przetrwał wojnę w znakomitym stanie, miał uszkodzoną tylko południową część dachu w partii traktu odulicznego. Uszkodzenie to nie zostało po dziś dzień wyremontowane. Funkcję dachu pełni w tym miejscu podłoga strychu, tworząc swego rodzaju taras. We wnętrzu kamienicy przetrwało wiele spektakularnych elementów pierwotnego wystroju i wyposażenia, m.in. ceramiczne okładziny ścian przejazdu bramnego, ułożone przez firmę J.M. Belkes (płytka sygnaturowa), sztukaterie na stropie tegoż przejazdu, dwa zdroje z obudową z płytek ceramicznych, a na klatce schodowej w budynku frontowym – drewniane okładziny ścian i schodów, witraże, obudowa szybu windy. W niektórych mieszkaniach zachowane są piece i dekoracyjne parkiety.

::: Włączono do bazy w ramach projektu „Akademia Opiekunów Dziedzictwa V”, realizowanego w 2024 r. z udziałem wolontariuszy, dofinansowanego ze środków Narodowego Instytutu Dziedzictwa – w ramach programu „Wspólnie dla dziedzictwa”.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj