Kamienica ul. Polna 52, Warszawa

1181
Widok od ulicy. Fot. Magdalena Baranowska, 2024 r., źródło: AOD V.

Budynek powstały w przededniu I wojny światowej w warunkach rozpaczliwie kurczących się terenów budowlanych. Wystawiono go w ostrej granicy miasta, w linii dawnych okopów Lubomirskiego. Kamienicę wzniesiono w 1913 r. dla F. Salomonowicza według projektu duetu architektów Henryka Stifelmana i Stanisława Weissa. Wysoki niebotyk, jak określano wówczas tego typu budynki, wzniesiono na rozparcelowanej pod nowe inwestycje starszej, większej parceli. W czasie II wojny światowej budynek doznał niewielkiego uszkodzenia dachu. Do naszych czasów zachował się w stanie dobrym, w jego wnętrzu przetrwało wiele detali pierwotnego wystroju i wyposażenia. Warto zwrócić uwagę na oryginalną stolarkę drzwiową klatek schodowych, zwłaszcza głównej, gdzie zamontowane są fornirowane drzwi (gdzieniegdzie z zachowanymi klamkami), czy na posadzki – w klatce schodowej głównej z ceramicznych płytek oktagonalnych z kwadratowymi tzw. wstawkami i bordiurą z płytek o wzorze meandra. Elementy pierwotnego wystroju to także m.in. stolarka drzwiowa i okienna klatki kuchennej, z okuciami, dzwonki do drzwi na tejże klatce etc.

::: Włączono do bazy w ramach projektu „Akademia Opiekunów Dziedzictwa V”, realizowanego w 2024 r. z udziałem wolontariuszy, dofinansowanego ze środków Narodowego Instytutu Dziedzictwa – w ramach programu „Wspólnie dla dziedzictwa”.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj