Kamienica ul. Dąbrowskiego 24, Warszawa

856
Elewacja oduliczna. Widok ogólny. Balkony. Fot. Aleksandra Koszewska. 2023 r., źródło: Studeo et Conservo XVII.

Czteroosiowy budynek o trzech piętrach. Powstał po 1945 r. w szeregu innych kamienic współtworząc z nimi zwartą pierzeję ulicy. Wojnę przetrwał pod dachem – bez poważniejszych uszkodzeń. Był typowym, raczej tanim w realizacji projektem. Prawie płaską fasadę ożywiają dwa rzędy balkonów w skrajnych osiach. Bramę przepruto w zachodniej partii  budynku. Od podwórza jest jeszcze skromniej. Tu elewacja ma jeden zasadniczy akcent – lizenę, w którą wkomponowano wyjście i okna klatki schodowej. Wewnątrz sporo oryginalnego detalu, jak balustrada wraz z poręczą, lastricowe biegi schodów, podesty czy stolarka i ślusarka drzwiowa. Mało kto zdaje sobie sprawę, że zarówno tu na skarpie jak i u jej podnóża występują pokłady iłów i glin, z nadających się do wyrobu cegieł, stąd tern ten przynajmniej od XVIII w. usiany był gliniankami, a ostatnie z nich w postaci rozległych obniżeń podchodzących wodą i szumiących trzciną istniały jeszcze na kilka lat przed II wojną światową, w bezpośrednim sąsiedztwie opisywanej tu kamienicy.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj