Budynek w typie kilkurodzinnej kameralnej willi, powstały jako połowa bliźniaka, po 1930 r., a najpóźniej ok. roku 1934, od którego, aż do wybuchu II wojny światowej (co najmniej) pozostawał w rękach rodziny Zborskich, a konkretnie Wacława Zborskiego. Z dużym prawdopodobieństwem został też dla niego wzniesiony. Obiekt piętrowy posadowiony na wysokich, użytkowych suterenach. Z tyłu zachował pierwotny zasięg ogrodu – w przeciwieństwie do sąsiedniego bliźniaka, gdzie ogród przeznaczono pod współczesną zabudowę . Od strony ulicy narożny balkon, a właściwie zadaszony, narożny taras, przylega do ryzalitu klatki schodowej. Z tyłu fasadę ożywia natomiast tak popularny w dwudziestoleciu międzywojennym ryzalit na planie trapezu. Dom zachował mnóstwo oryginalnych szczegółów. Zarówno na zewnątrz jak i wewnątrz. W kilku miejscach, na oryginalnym tynku, widać ślady postrzelin. W środku możemy podziwiać drewnianą klatkę schodową z drzwiami o fazowanych szybkach, w suterenie oryginalną armaturę oraz posadzkę z „irysków” i dwukolorowych małych heksagonów. Oryginalna jest też, stolarka okienna, klepka w jodełkę, drzwi z inkrustowanego drewna i takie same panele na ścienne. Warto też wspomnieć o oryginalnym mechanizmie do podnoszenia markiz, czy o kuchni węglowej firmy Fink & Wille mieszczącej się ul. Elektoralnej 23. Generalnie poprzez brak większych remontów, w domu zachowało się bardzo dużo autentycznych detali, czemu dodatkowo sprzyja fakt że obiekt podczas wojny nie był uszkodzony.
::: Sfinansowano ze środków Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
