Kamienica ul. Kaliska15, Warszawa

Duża narożna kamienica będąca jednym z wielu domów okalających kwartał ograniczony ulicami: Kaliska, Sękocińska, Białobrzeska i Joteyki. Rozległy ów wewnętrzny dziedziniec mimo, iż dziś nieco podzielony, w założeniu miał stanowić zapewne wspólną zieloną, a na pewno pozbawioną oficyn przestrzeń. Omawiana narożna kamienica powstała na przełomie 1936-37 r. W przededniu II wojny światowej należała do Dwojry Jakubowskiej i być może dla niej była wznoszona. Budynek na tle innych sąsiednich domów wyróżnia się oryginalnym rozwiązaniem fasad – szczególnie fasady wschodniej, na której rozplanowano piony balkonów wkomponowane w dwa uskoki, malowniczo urozmaicające relief odulicznej elewacji. Prócz oryginalnie posadowionych balkonów do oblicowania użyto dwóch rodzajów płytek, które rozmieszczono w wielu, lecz nie we wszystkich partiach budynku. Obecnie po powojennych „modernizacjach” płytki z elewacji odulicznej wschodniej zniknęły prawie całkowicie, w przeciwieństwie do elewacji północnej, gdzie pozostały w całości. Zarówno lico fasady północnej, jak i wschodniej w znacznej swej partii wystaje nieznacznie poza obrys kamienicy tworząc subtelny nawis – minimalne podcięcie. Po zakończeniu wojny przystąpiono do napraw niewielkich uszkodzeń, jakie powstały w szczytowych partiach budynku – dach był zniszczony na całej kamienicy. Odbudowując go nie posiłkowano się przedwojennymi planami obiektu. Dach w oryginale ze specyficznymi podniesieniami na rantach nadającymi jeszcze większej dynamiki bryle obiektu, zastąpiono tańszym, banalnym, podobnym do wszystkich naokoło, pokryciem.

::: Sfinansowano ze środków Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.