Kamienica ul. Joteyki 12, Warszawa

988
Elewacja od ul. Joteyki. Balkony. Fot. Ewa Dziedziniewicz-Rąpca, 2023 r., źródło: MWKZ.

Modernistyczna trzypiętrowa kamienica z końca lat 30. XX w., postała w czasie formowania się  pierzeiowej zabudowy ulicy, pod koniec dwudziestolecia międzywojennego. Dom wzniesiono dla Konrada Wereszczyńskiego pełniącego do połowy 1946 r. funkcję Głównego inspektora kontroli Przemysłu Cukrowniczego w Polsce. Odwołanie go z niniejszego stanowiska zaraz po wojnie może świadczyć o przedwojennych jego związkach z tą branżą. Projekt budynku złożono 18-IX-1937 r. Po około dwóch miesiącach (21-XI-1937 r.), podpisem architekta Kazimierza Mieszkisa (1882-1963 r.) zatwierdzono go do realizacji, a dopuszczono do niej z dniem 13-XII-1937 r. decyzją Wydziału Nadzoru Budownictwa. Kamienica była zatem wznoszona najpewniej na przełomie lat 1938-39. Autorem projektu był Witold Matuszewski (1879-1950 r.). Kamienica od strony ulicy, jako główny akcent elewacji miała przewidziane jedynie trójczłonowe balkony na każdym z pięter, ciągnące się na przestrzeni trzech środkowych osi. Tył został ozdobiony dwoma trapezowymi wykuszami. Jest to o tyle charakterystyczne, że wykuszy będące elementami nader atrakcyjnymi, przypisywano zazwyczaj do fasady, niż elewacji podwórkowych. Pierwotnie wykusze miały mieć dodatkowo wychodzące poza ich obręb balkony. Pomysłu tego jednak nie zrealizowano w wyniku kłopotów techniczno-projektowych, co zostało zweryfikowane przez sprawdzającego plany inż. Kazimierza Kamińskiego. W czasie wojny obiekt poniósł niewielki straty – uszkodzeniu uległ dach. Po 1945 r. odbudowano go z środków państwowych, już po odebraniu kamienicy prawowitemu właścicielowi przez komunistyczne władze. Po wojnie rodzina właściciela dalej mieszkała w jednym z mieszkań własnego niegdyś domu, wielkodusznie nie wyrzucona przez komunistyczną władzę, co niestety często miało miejsce. Na przełomie lat 80. i 90. XX w. kamienicę nadbudowano, od strony ulicy o dyskretne mansardy, a od strony podwórza o pełne piętro. Wtedy też na szczytach wykuszy urządzono dwa trapezowe balkony. Budynek jest obecnie prawnie chroniony – wpisany do ewidencji zabytków pod n-erem: PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_14_BK.39983.

::: Sfinansowano ze środków Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj