Kamienica ul. Zajęcza 9, Warszawa

Modernistyczny budynek przyuliczny zaledwie trzypiętrowy, postał w przededniu II wojny światowej, jako uzupełnienie dla znacznie starszej XIX-wiecznej bocznej oficyny zachodniej, której szczątki rozebrano po 1945 r. Dom frontowy miał natomiast na tyle szczęścia, że w czasie walk powstańczych (1944 r.) nie uszkodzono nawet dachu. W oryginalnej swej formie dotrwał do czasów nam współczesnych. Na przełomie 2015/16 roku po przeprowadzeniu gruntownego remontu obiekt podwyższono o dwa piętra, z tym, że ostatnie piętro od strony ulicy schowano jako mansardę w skośny dachu. Przy okazji renowacji, oprócz fasad odnowiono też klatki chodowe i przejazd bramny. Ten ostatni zamknięto dla ruchu przekształcając go w sień. O ile na klatce głównej schody wykonane z lastrico zachowały swą dawną formę, o tyle na klatce podwórzowej na spocznikach i piętrach położono nowe płytki nawiązujące do stylistyki z nieco wcześniejszej epoki. Poza tym same schody uzyskały oprawę z szarego granitu – materiału w zasadzie nie używanego przy wykończeniu ówczesnych kamienic. W obu przypadkach zachowano oryginalne balustrady. Drzwi do lokali mieszkalnych pozostawiono w gestii mieszkańców, dzięki czemu zachowało się kilka okazów oryginalnej ślusarki drzwiowej.