Kamienica ul. Górnośląska 7, Warszawa

Budynek na rzucie odwróconej litery „L”, powstały na przełomie lat 20. i 30. XX w., dla Józefa Różyckiego. Na tle ówczesnej, okolicznej zabudowy dom prezentował się, mimo skromnego wystroju, dość okazale. Być może powstawał wraz z sąsiednią kamienicą pod numerem 7a. Wskazywałoby na to zwierciadlane odbicie układu: dom frontowy – oficyna. W obu przypadkach nie zdecydowano się na pełną zabudowę podwórza do postaci tzw. studni. Kosztem mniejszego metrażu domów podniesiono jednocześnie ich standard. Z tradycyjnych elementów zachowano przejazd bramny (dziś o wtórnej posadzce) i oficynę boczną z klatką kuchenną. Elewacja oficyny ma oryginalnie rozwiązany przebieg w postaci trzech uskoków. Obie klatki uzyskały ciekawy, zgeometryzowany detal. Na szczególną uwagę zasługuje użycie na obu klatkach schodowych rzadkiego czarno-biało-żółtego lastrika. Zachowane są balustrady (nitowane). Po wojnie, w okresie PRL-u, kamienica była przynajmniej raz remontowana. Ostatni remont miał miejsce w 2009 r. Odświeżono wówczas fasadę i zmieniono dach (zamiast papy zamontowano blachę). Podczas wznoszenia nowego budynku pod adresem ul. Górnośląska 5 (ok. 1994-1997) oficyna zaczęła się osuwać. ,,Pamiątką” po tym są widoczne do dziś pręty skręcające i stabilizujące tę część obiektu.

::: Włączono do bazy w ramach projektu „Akademia Opiekunów Dziedzictwa V”, realizowanego w 2024 r. z udziałem wolontariuszy, dofinansowanego ze środków Narodowego Instytutu Dziedzictwa – w ramach programu „Wspólnie dla dziedzictwa”.