Kamienica ul. Kaliska 18, Warszawa

Nowoczesny gmach utrzymany w duch ultrafunkcjonalizmu, powstały dla Hentyka Bukowieckiego i M. Kossowskiego. Fasada oprócz kilu detali przy wejściu na klatkę schodową jest urozmaicona dokładnie – niczym. Gdyby nie okulus, czy daszek nad wejściem do klatki chodowej, lub delikatne lizeny po bokach, można by pomyśleć, że dom powstał na przełomie epoki gomułkowskiej i gierkowskiej. Wnętrze budynku choć też skromne prezentuje się o wiele bardzie atrakcyjnie niż elewacje. Sama, jakże nieatrakcyjna, forma fasady może być wynikiem tego, że zmawiający z jakichś sobie tylko znanych przyczyn wybrał najprostszy, a co za tym idzie najtańszy projekt jaki mógł mu zaoferować architekt. Poza tym z niewiadomych powodów element, który choć trochę mógłby uatrakcyjnić fasadę, czyli balkony, umieszczono od podwórza. Ogólnego wyglądu nie poprawiają też dachowe nadbudówki, piętrzące się ponad ostatnią kondygnacją, jak fawele na zboczach otaczających Rio de Janeiro. Zamiast nadbudować ostatnie piętro o jednolitą mansardę, dopuszczono do powstania kilku zabudówek/nadbudówek. Do niedawna jeszcze, nie wszystkie były otynkowane, odcinając się ciemnym kolorem desek od poniższej fasady. Wykonano je bowiem z drewna. Powstały oczywiście już po wojnie, ale dokładnie kiedy – nie wiadomo. Udało się jedynie ustalić, że w połowie lat 80. XX w. już istniały. Projektantem kamienicy był arch. T. Trojanowski, być może chodzi jednak o aktywnego już w przedwojennych latach na terenie naszego miasta Bolesława Edwarda Trojanowskiego. Niektóre źródła podają jako pierwszą literę nazwiska „T”, ale informacje o projektantach często bierze się z planów. W takim przypadku nietrudno o pomyłkę, wystarczy bowiem niedokładne odbicie pieczątki imiennej i pomyłka gotowa. Zarówno litera „B” jak i „E” nierówno odbita może być odczytana jako „T”. Podajemy taką ewentualność ponieważ o T. Trojanowskim materiałów powszechnie dostępnych brak, natomiast architekt o inicjałach B.E. Trojanowski w tychże materiałach pojawia się nie raz.

::: Sfinansowano ze środków Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.