Kamienica wzniesiona w latach 1934-1936 na działce wydzielonej w 1935 r. dla o wiele większej nieruchomości – „Kolonii Mokotów”. Budowę rozpoczęto najpewniej na nie do końca jeszcze w sposób formalny wydzielonym gruncie. Budynek powstał dla Stanisławy Cieślikowskiej. Kamienica od tyłu przylega do zabudowań zakładu karnego. Kamienica miała sporo szczęścia podczas ostatniej wojny – pomimo uszkodzeń górnych kondygnacji nie została w drastyczny sposób przebudowana, nie zmieniono jej bryły ani elewacji (z charakterystycznymi wykuszami czy balkonami), a wewnątrz zachowało się bardzo wiele elementów oryginalnego wystroju, jak wyłożone podolskim alabastrem ściany westybulu czy mosiężne balustrady. Większość elementów klatki schodowej utrzymana jest w tonacji czarno-białej, gdzie czarne lastriko podłogi i schodów zestawione zostało z jasnym murkiem balustrady, a podesty pięter wyłożono białymi i czarnymi płytkami ceramicznymi. Warto zwrócić uwagę na bardzo ciekawą, w dynamiczny sposób ukształtowaną elewację tylną, niestety, dla większości niedostępną, znajdująca się bowiem na podwórzu poprzedzonym zamykaną klatką schodową. Mimo tak efektownego i oryginalnego projektu autora obiektu nie udało się po dziś dzień ustalić. Interesująca jest historia zmiany właściciela, jaka nastąpiła bezpośrednio po wojnie, w 1946 r. Stanisława Cieślikowska odsprzedała posesję Spółdzielni „Społem”, we władaniu której posiadłość znajduje się do dziś. Gdyby nie to, że kamienica została odsprzedana, w kilka lat później zostałaby najpewniej odebrana. W tym – należącym do zdecydowanej mniejszości – przypadku prawowitemu właścicielowi udało się uniknąć strat wynikających z powojennych zawłaszczeń prywatnego mienia przez ówczesną władzę na terenie stolicy.
::: Sfinansowano ze środków Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
