Okazała kamienica, wzniesiona na planie litery „C”, została wybudowana ok. 1925 r. podług projektu Antoniego Dygata (1886-1949) na terenie tzw. Kolonii Lubeckiego. Teren tego ogromnego obecnie osiedla wpisany jest w całości jako układ do rejestru zabytków, ponadto wiele ze znajdujących się na nim obiektów ujętych jest w gminnej ewidencji zabytków. Sama nazwa pochodzi od pierwszej spółdzielni, działającej tu na byłych carskich powojskowych terenach. Spółdzielnia nosiła właśnie nazwę Kolonia Lubeckiego. Samo użycie sformułowania „kolonia” kojarzy się z zasiedlaniem, zagospodarowywaniem i oswajaniem terenów dotychczas dzikich i niedostępnych. Tak też poniekąd było – przez długie lata obszary wokół miasta, tzw. esplanada, były wyłączone z użytkowania i stanowiły szeroki pas jałowej przestrzeni, niezabudowanej, niezalesionej. Opisywany tu obiekt znajduje się we wschodniej części tejże kolonii i wchodzi w skład zespołu dwóch bliźniaczych budynków zwróconych elewacjami frontowymi w kierunku ulicy Filtrowej, zlokalizowanych po obu stronach ulicy Rudawskiej. Oba domy powstały w podobnym czasie dla wojskowej Spółdzielni Mieszkaniowej Oficerów WIG, co jednoznacznie przesądzało, przynajmniej przed wojną, o składzie osobowym członków Spółdzielni. Byli to w dużej mierze wojskowi zatrudnieni w Wojskowym Instytucie Geograficznym, zajmującym się przede wszystkim opracowywaniem aktualnych map. Po odzyskaniu niepodległości było to zadaniem niełatwym, nie było bowiem – w rozbitym przez dziesięciolecia na trzy części kraju – jednego systemu opracowań kartograficznych. Mimo krótkiego czasu udało się osiągnąć w tej dziedzinie bardzo wiele. Wydawane wówczas mapy były bardzo wysoko oceniane zarówno w Polsce, jak i poza granicami naszego kraju. W wyniku działań wojennych obiekty utraciły dachy, a w ramach powojennej odbudowy także proporcje. Zlikwidowano mansardy, a ukryte w nich ostatnie piętro po prostu nadbudowano, odtwarzając w dość prostej formie. Po likwidacji mansardowego dachu znikły też skośne ostre naczółki ponad klatkami schodowymi od strony frontów.
::: Sfinansowano ze środków Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
