Kamienica al. Solidarności 93, Warszawa

Roga w roku 1913. Być może właściciel był tożsamy z kupcem, który niemalże po sąsiedzku przy Tłomackiem 13, prowadził handel skórami. Autorem projektu był łódzki architekt Dawid Lande (1868-1928). Wystrój obiektu nawiązywał głównie do stylu neoklasycznego i późno secesyjnego. Pod budowę nowej inwestycji wyburzono, aż dwa starsze domy scalając jednocześnie dwie parcele w jedną całość. Zresztą przez szereg lat używano podwójnego adresu: Leszno 13/15. Gmach był iście wielkomiejski miał dwa podwórza i aż pięć klatek schodowych. W każdej z nich była zaś widna (!). Weryfikacja w terenie potwierdziła obecność mniej lub bardziej zachowanych reliktów każdego z urządzeń. Najbogatszy wystój miał dom frontowy wraz z obiema klatkami schodowymi, z których każda dysponowała własną windą. Pozostały po nich ciekawe w formie i detalu ażurowe obudowy szybów. Kolejna pod względem standardu była oficyna poprzeczna, a na końcu oficyny boczne. W obiektach tych szyby windowe zamurowano jednak w kilku przypadkach zostały oryginalne drzwi i inne artefakty potwierdzające istnienie, aż pięciu dźwigów osobowych w jednej kamienicy. W czasie wojny mieścił się tu owiany złą sławą Urząd do Walki z Lichwą i Spekulacją. Mimo, iż kamienica była w getcie, udało się jej przetrwać zarówno wojnę, jak i powojenną „odbudowę”, z której wyszła okaleczona, ale przetrwała. Obecnie jest niższa o dwie kondygnacje – straciła strych i ostatnie piętro. Zniszczenia objęły całą powierzchnię dachu. Nienaruszone pozostały jedynie zabudowania gospodarcze na drugim podwórzu rozebrane ok 2008 r. Obecnie gmach jest znany głównie z mieszczącego się weń, od 2009 r teatru o nazwie: „Kamienica”.