Miejsce o udokumentowanej zabudowie od XVII w. Już ok. 1700 r. znajdowała się od strony Krakowskiego Przedmieścia parterowa, kamieniczka rymarza Kaspra. Z czasem jej miejsce zajął o wiele większy dwupiętrowy dom frontowy – miało to miejsce ok. 1750 r. Właścicielem nieruchomości był wówczas oberleutnant Rosen, od którego nazwiska poczęto obiekt nazywać kamienicą Rozena. Ok. 1780 r. dom nadbudowano o kolejne – trzecie – piętro. Ok. 1790 r. od strony ul. Senatorskiej stanęła druga kamienica frontowa (ob. nr 7). Pomiędzy obydwoma domami wzdłuż południowego skraju parceli zrealizowano łącznik w postaci oficyny podwórzowej. W takim stanie cały kompleks przetrwał do 1944 r. Przy odbudowie mogłyby zostać odbudowane z zachowaniem dużych partii oryginalnych murów, gdyby nie budowa tunelu trasy W-Z, którą postanowiono prowadzić metodą odkrywkową. Z tego powodu wszystkie obiekty na posesji zostały wraz z piwnicami rozebrane w 1948 r., a po ukończeniu tunelu odtworzone ponad nim jako atrapy starych budynków (z dość dokładnie odtworzonymi elewacjami frontowymi). Prace prowadzono pod nadzorem arch. Zygmunta Stępińskiego.