Kamienica ul. Krakowskie Przedmieście 81, Warszawa

Miejsce o udokumentowanej zabudowie od XVII w. Już ok. 1740 r. znajdowała się od strony Krakowskiego Przedmieścia parterowa, niewielka kamieniczka siodlarza Grymolta. Z czasem jej miejsce zajął o wiele większy trzypiętrowy dom frontowy – miało to miejsce ok. 1750 r. Właścicielem nieruchomości był wówczas Maciej Kurowski, od którego nazwiska poczęto obiekt nazywać kamienicą Kurowskiego. Było tylko kwestią czasu, kiedy na posesji znajdującej się pomiędzy ruchliwymi ulicami pojawi się drugi dom frontowy. Nastąpiło to ok. 1790 r. Nowsza z kamienic stanęła frontem do ul. Senatorskiej (ob. nr 9). Pomiędzy nimi wzdłuż północnego skraju parceli powstała oficyna łącząca oba domy. W takim stanie cały kompleks przetrwał do 1944 r. Oba XVIII-wieczne domy w wyniku zbrojnych działań powstania warszawskiego zostały znacznie uszkodzone. Przy odbudowie mogłyby jednak zostać odbudowane z zachowaniem dużych partii oryginalnych murów, gdyby nie budowa tunelu trasy W-Z, którą postanowiono prowadzić metodą odkrywkową. Z tego powodu wszystkie obiekty na posesji zostały wraz z piwnicami rozebrane w 1948 r., a po ukończeniu tunelu odtworzone ponad nim jako atrapy starych budynków (z dość dokładnie odtworzonymi elewacjami frontowymi). Prace prowadzono pod nadzorem arch. Zygmunta Stępińskiego.