Nowoczesna, modernistyczna kamienica wybudowana w latach 1937-1938 wg projektu Heleny i Szymona Syrkusów dla Warszawskiego Towarzystwa Przemysłu Tekturowego. Wraz z sąsiednim domem (nr 9 – również autorstwa H. i S. Syrkusów), tworzy spójną, łukowato wygiętą całość, dopasowaną się do wybitnie krętego przebiegu ulicy. W najbliższej okolicy znajduje się kilka równie interesujących kamienic powstałych w podobnym czasie – boomu budowlanego końca lat 30. XX w. Cały dość rozległy kwartał mało ucierpiał podczas wojny, a omawiana tu kamienica nie poniosła strat. Z początkiem lat 50. podjęto decyzję o przebiciu nowej ulicy – obecnej Waryńskiego, w wyniku czego kilka wartościowych domów rozebrano, a omawiany tu obiekt uzyskał ekspozycję swej tylnej elewacji na ruchliwą ulicę. Na klatce schodowej w dużym stopniu zachowany pierwotny „luksusowy” detal – kamienne (marmur/wapień) okładziny ścian, czarne (z białymi wstawkami) drobnoziarniste lastriko podestów pięter i półpięter, balustrada schodów, stolarka drzwiowa (z elementami okucia, klamkami), luksfery. Obiekt ujęty w gminnej ewidencji zabytków.