Na posesji o numerze hip. 1752 stała w 1770 r. kamienica Łuczyńskiego, najpewniej parterowa, a w 1820 r. wzniesiono (być może wg projektu Fryderyka A. Lessla) późnoklasycystyczną kamienicę o dwóch kondygnacjach, należącą do Szymona Manugiewicza, z trójosiową elewacją od strony ulicy Książęcej, ściętym narożnikiem i siedmioosiową elewacją od Nowego Światu. W latach ok. 1874-75 dom został nadbudowany o piętro dla Kazimierza Natansona. Nowy właściciel wystawił po 1883 r. drugi dom na tej posesji – od strony ulicy Książęcej (ob. Książęca 6). W 1913 r. zabudowa posesji została rozbudowana, dla Wiktora Bychowskiego – o kolejne piętra – z nadaniem form wczesnomodernistycznych, wg proj. Józefa Napoleona Czerwińskiego i Wacława Heppena. [na podst. J. Zieliński, Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy, t. 14, Warszawa 2008]