Okazała kamienica powstała dla Marii Baranieckiej, która być może była, jak byśmy to dziś powiedzieli: deweloperem, bowiem wkrótce po budowie, trwającej przez drugą połowę 1934 r., dom przeszedł na własność Karola Muszyńskiego, który nabył go w kwietniu 1935 r. W latach 30. XX w. znaczny odcinek, południowej pierzei ul. Mińskiej ulegał dużym przekształceniom katastralnym – wydzielano sporo nowych działek, od razu z zamiarem szybkiego ich zabudowania prostymi w formie i niewyszukanymi pod względem artystycznym, czynszówkami dla pracowników okolicznych zakładów przemysłowych. Opisywany tu dom ma gładkie elewacje, wystrój wewnątrz jest też raczej skromny, wąska działka nie zachęcała do stawiania oficyn, zresztą powszechnie już wówczas od nich odchodzono. Przejazd bramny jednak tu zaprojektowano (jak dawniej). Ciekawostką jest to, że na posesji pozostały elementy tak ulotne jak oryginalny, ale bardzo już skorodowany trzepak do dywanów, czy płotek wokół zieleńca. W czasie wojny dom nie doznał większych uszkodzeń. Pomiędzy rokiem 2008 a 2010 wymieniono pokrycie dachu (nowa papa).
::: Włączono do bazy w ramach projektu: „Studeo et Conservo 2024” – (XIX edycja), dofinansowanego przez Miasto Stołeczne Warszawa.