Kamienica ul. Mińska 4/6, Warszawa

Modernistyczny, nowoczesny budynek, wyróżniający się standardem spośród okolicznych inwestycji, powstał w przededniu II wojny światowej, na długiej działce wzdłuż ul. Mińskiej, rozpościerającej się niemalże od ul. Grochowskiej po Bliską. Obiekt zajął środkową cześć posesji. W Stronę ul. Mińskiej pozostawiono ślepą ścianę z myślą o późniejszej inwestycji, która jednak do dziś nie nastąpiła. Z drugiej zaś strony, jedną trzecią ówczesnej działki stanowi obecnie trawnik, na który wychodzi regularna od początku zaprojektowana na tej ścianie elewacja. Czyżby zatem przedwojenne władze miejskie planowały w miejscu skrzyżowania kilku ulic (Mińska, Bliska Kamionkowska) urządzić miejski plac?; jaki  poniekąd w PRL-u połowicznie zrealizowano, a w swej niepełnej formie istnieje on do dziś. Co do kamienicy i jej standardu warto choćby wspomnieć o istniejącym szybie windowym. Czy kiedykolwiek zainstalowano tam dźwig nie udało się ustalić jednak, drzwi pozostały. Dziś mieszczą się za nimi prywatne schowki mieszkańców, a na parterze oryginalnie posadowiona kapliczka – umieszczona w tym miejscu w czasie okupacji niemieckiej zapewne z braku miejsca na mikro podwóreczku. Pozwolenie na budowę uzyskano z początkiem 1938 r. Inwestorem był niejaki Ignacy Tenenbaum zamieszkały ul. Brzeskiej 18. Nawiasem mówiąc był również właścicielem domu przy ul. Skaryszewskiej 10. Projekt zaś przygotował i budowę prowadził inż.-arch. J. Krantz. Wojnę kamienica przetrwała w dobrym stanie – dach nie był uszkodzony.m

::: Włączono do bazy w ramach projektu: „Studeo et Conservo 2024” – (XIX edycja), dofinansowanego przez Miasto Stołeczne Warszawa.