Kamienica ul. Wilcza 25, Warszawa

Ulica Wilcza to jedna z tych przecznic południowego Śródmieścia, przy których zachowało się stosunkowo dużo przedwojennej zabudowy, poprzetykanej powojennymi realizacjami. Budynek nr 25 wzniesiono na niewielkiej, standardowej działce. Wybudowano go na zarysie litery ,,U”. Obiekt składa się z domu frontowego i oficyn bocznych – zachodniej i wschodniej. Oficyna południowa nigdy nie powstała. Obiekt wybudowano po 1854, a przed 1897 r.; w przybliżeniu czas powstania kamienicy można określić na ok. 1880 r. Jest to tym samym jeden ze starszych domów przy Wilczej. Za datą realizacji obiektu może przemawiać jego gabaryt – budynek oduliczny jest trzypiętrowy, zapewne wzniesiono go jeszcze w czasie, kiedy przestrzegano przepisu, w myśl którego dom nie mógł być wyższy niż szerokość ulicy, przy której powstawał. Poza tym nie zabudowano szczelnie podwórza, a oficyny nie są wyższe niż dom frontowy. Nie było zatem późniejszych nadbudów, ale też dom wybudowano w czasach, kiedy nie było jeszcze tak dużych jak w latach późniejszych problemów z miejscem pod nowe inwestycje. Główna klatka schodowa (dom frontowy) jest powojenną konstrukcją, z podestami i schodami pokrytymi wylewką lastrico. Może to wskazywać na pierwotną konstrukcję klatki schodowej – z drewna. Zdjęcia lotnicze z 1945 r. wskazują jednak, że dom uległ uszkodzeniu tylko w partiach górnych. Decydując się na odbudowę, w celu ujednolicenia klatki schodowej, być może podjęto zatem decyzję o rozebraniu niżej zachowanych partii drewnianych i ujednoliceniu/wzmocnieniu całości tej klatki schodowej. Drewniane główne klatki schodowe w budynkach frontowych są do dziś zachowane m.in. pod adresami: Nowogrodzka 23, Hoża 57 czy Wilcza 32. Omawiana tu główna klatka schodowa przy ul. Wilczej 25 zwraca uwagę spocznikami półpięter o dużych wymiarach – dziś betonowymi, kiedyś zapewne drewnianymi. Na klatkach schodowych kuchennych zachowane są schody drewniane (w oficynie wschodniej) oraz drewniano-betonowe (a zatem wtórne, powojenne uzupełnienia) w oficynie zachodniej. W rezultacie działań II wojny skróceniu i obniżeniu w partii południowej uległa zachodnia oficyna.

::: Włączono do bazy w ramach projektu „Akademia Opiekunów Dziedzictwa V”, realizowanego w 2024 r. z udziałem wolontariuszy, dofinansowanego ze środków Narodowego Instytutu Dziedzictwa – w ramach programu „Wspólnie dla dziedzictwa”.