Kamienica ul. Boduena 4, Warszawa

Okazała czynszowa kamienica powstała w 1913 r. dla Maksymiliana Seidenbeuthla według projektu Leona Wolskiego. Wzniesiono ją przy jednej z nowo wytyczonych ulic powstałych po likwidacji budynków i przeniesieniu Szpitala Dzieciątka Jezus w nowe, zajmowane do dziś miejsce przy południowym odcinku ulicy Żelaznej, przemianowanej w tym miejscu z czasem na ul. W.H. Lindleya. Dom frontowy, posadowiony na wysokich suterenach, pozostał do dziś pięciopiętrowy. Zachowały się dwa symetryczne, zakończone balkonami wykusze, ciągnące się po obu stronach osi środkowej przez wysokość niemal całego budynku (od I do IV piętra). W wyniku działań wojennych kamienica utraciła jedynie dach. Niestety, po wojnie, w trakcie odbudowy, usunięto lwią część oryginalnych detali, łącznie z secesyjną oprawą okien ponad wykuszami (V piętro). Nie przywrócono też dekoracyjnych zwieńczeń wystających ponad linię dachu w obu osiach wyznaczanych przez wykusze. Obie podwórzowe oficyny (wschodnia i zachodnia), uszkodzone jedynie w partii jednej-dwóch ostatnich kondygnacji, zostały po II wojnie niemal doszczętnie rozebrane. Pozostawiono jedynie partery posadowione, jak od frontu, na wysokich suterenach. Oficynę północną od początku stanowił niewielki, zapewne gospodarczy budynek. Dzięki podobnemu rozwiązaniu zastosowanemu w sąsiedniej kamienicy (ul. Sienkiewicza 3), graniczącej z opisywaną tu, od północy oba podwórza były o wiele lepiej doświetlone. Po wojnie wraz z rozbiórką oficyn bocznych dodano na północy działki łącznik, scalający oba relikty oficyn. Od strony podwórza zmieniono układ okien. Dodatkowe okna wybito w ścianie wschodniej. Wystrój klatki schodowej głównej jest powojenny. Przebudowano też jej układ. Usunięte zostały drzwi do mieszkań, a przedpokoje włączono w ciąg ogólnodostępnych korytarzy, z których dziś prowadzą wejścia do wielu mieszkań, powstałych wyniku podziału pierwotnych wielkometrażowych lokali frontowych. Elewacja przyuliczna zachowała niewielkie fragmenty przedwojennego detalu. Pomiędzy 2005 a 2008 r. wyremontowano dach.

::: Włączono do bazy w ramach projektu „Akademia Opiekunów Dziedzictwa V”, realizowanego w 2024 r. z udziałem wolontariuszy, dofinansowanego ze środków Narodowego Instytutu Dziedzictwa – w ramach programu „Wspólnie dla dziedzictwa”.