Kamienica ul. Lwowska 6, Warszawa

Kamienica wczesnomodernistyczna, zbudowana w 1909/10 r. dla przedsiębiorcy budowlanego Adolfa Daaba, być może przez niego samego, jako inwestora. Już w 1911 r. stanowiła własność Stefanii Aleksandrowiczowej. Tak szybka zmiana właściciela może świadczyć o tym, iż dom od początku wznoszony był z myślą o jego sprzedaży. To może tłumaczyć nieco nieprzystający do epoki wystrój elewacji frontowej, która z wczesnomodernistycznych cech ma przede wszystkim tę polegającą na zastosowaniu asymetrii. Bryłę budynku obleczono w klasycystyczny kostium architektoniczny, ze znaczną domieszką neobaroku. W czasie II światowej obiekt uległ dość poważnym zniszczeniom. Uszkodzenie były na tyle duże, że po 1945 r. zaniechano remontu oficyn i zdecydowano się na rozbiórkę niektórych z nich, w efekcie czego istnieje obecnie tylko oficyna południowa. Oficyny północna i wschodnia nie istnieją. Po ich wyburzeniu podwórze zostało silnie doświetlone. Dom frontowy zrekonstruowano, jednak należy pamiętać, iż zniszczenia sięgały w jego przypadku czasami trzech kondygnacji w głąb, licząc od dachu. To skutkuje odpowiednio mniejszym zachowaniem pierwotnego detalu. Na głównej klatce schodowej zachowała się w dobrym stanie pierwotna balustrada, posadowiona na lastrikowych schodach, które jednak mogą być zarówno pierwotne, jak i powojenne. Inaczej w oficynie, gdzie zabiegowe schody, ze stopniami chronionymi przez stalowe kątowniki, balustrada czy cementowe płytki podestów i spoczników pochodzą z pierwotnego wystroju obiektu.

::: Sfinansowano ze środków Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.