Kamienica ul. Lwowska 5, Warszawa

Budynek z 1931 r. wzniesiony dla Karola Stronczynskiego i firmy „Bojarski i S-ka” (produkcja oświetlenia ze specjalizacją w kierunku lamp kolejowych). Obiekt, mimo iż pochodzi z połowy dwudziestolecia międzywojennego, układem elewacji frontowej, ale też detalem przypomina realizacje wczesnomodernistyczne. Przyczyna takiego stanu rzeczy mogła być nader prozaiczna – istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że zamawiający celem zaoszczędzenia funduszy zamówił starszy projekt, którego nikt w ówczesnych czasach nie chciał powielać, albo też sam projektant bądź był starszej daty i miał sentyment do estetyki rodem z początku XX w. W rezultacie powstał interesujący dom, łączący w sobie przestarzałą stylistycznie podówczas bryłę z modernistycznie wykończonym wnętrzem. Budynek nie ucierpiał podczas walk powstańczych (1944 r.) Warto jednak przypomnieć, iż do ostatniego remontu (2012/2013 r.) zwieńczenie kamienicy było niesymetryczne: brakowało północnej nadbudówki/belwederka. Kiedy cała elewacja frontowa została zaprojektowana symetrycznie, wydaje się mało prawdopodobnym, aby tylko w partii szczytowej wprowadzono pierwotnie asymetryczne rozwiązania. Być może zatem kamienica została uszkodzona podczas walk obronnych z 1939 r. – utraciła wtedy ostatnią kondygnację północnej części domu frontowego. Zniszczony fragment przykryto prowizorycznym dachem (być może później poprawionym) i takie prowizorium przetrwało nieco ponad 70 lat, aż do remontu, podczas którego zapewne słusznie zdecydowano się nieistniejący fragment zrekonstruować, przywracając kamienicy pierwotne proporcje. Oprócz remontu elewacji wykonano szereg innych prac, w wyniku których m.in. zrealizowano nowy cokół od frontu, zlikwidowano wiatrołap przy wejściu na klatkę schodową, a na połowie podłogi przejazdu bramnego w jej części od podwórza położono płytki nawiązujące wyglądem do istniejących na połowie przejazdu od strony ulicy.

::: Sfinansowano ze środków Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.