Kamienica ul. Skaryszewska 13, Warszawa

Modernistyczna czteropiętrowa kamienica z klasycznym przejazdem bramnym i ciekawie uformowaną fasadą, wzniesiona była na krótko przed 1934 r., od którego to zaczynają się dostępne księgi lokatorów. Fakt ten, w połączeniu ze stylem opracowania kamienicy, daje prawo datowania jej budowy właśnie na pierwszą połowę lat 30. XX w. Wstające na długość jednej osi skrzydła boczne, mogły być w fazie projektowania przeznaczone na łączniki przyszłych oficyn. Jako jednak, że odchodzono już wówczas od tego rodzaju praktyk (maksymalnie gęsta zabudowa parceli), to oficyny boczne nigdy nie powstały, a na miejscu gdzie miły by się stykać z domem frontowym są obecnie balkony o balustradach takich jak od frontu a te na pewno nie były zmieniane podczas ostatniego remontu, który miał miejsce pomiędzy 2009 a 2011. Jest jeszcze możliwość że balkony zostały dodane bezpośrednio po wojnie w czasie powojennej adaptacji kamienicy na dom komunalny. Na chwilę obecną jest to kwestia do ustalenia. W przededniu II wojny światowej dom był współwłasnością kilku osób; a mianowicie: Arona Goldkorna, Racheli Rogozińskiej i Sury Roj. Jako, że wszyscy byli Żydami, to komunistyczne państwo nie miało większych trudności z przejęciem nieruchomości, zważywszy że zapewne już w czasie wojny przeszła ona na własność miasta, w wyniku agresywnej działalności Niemnów (podówczas „gospodarzy”) dążących do całkowitej eksterminacji obywateli polskich pochodzenia żydowskiego. Wojnę kamienica przetrwała w dobrym stanie. Dach nie był uszkodzony. W ostatnich latach pomiędzy rokiem 2009 a 2010 dom ocieplono.

::: Włączono do bazy w ramach projektu: „Studeo et Conservo 2024” – (XIX edycja), dofinansowanego przez Miasto Stołeczne Warszawa.