Kamienica ul. Płocka 11, Warszawa

1206
Elewacja oduliczna – widok ogólny. Fot. Aleksandra Stefaniak, 2024 r., źródło: "Studeo et Conservo 2024" - (XIX edycja).

Kameralna piętrowa kamienica o dość rozczłonkowanej bryle, zwrócona bokiem do ulicy, formą swą przypomina raczej willę sanatoryjną z Konstancina czy Milanówka, a nie dom z jakże bardzo uprzemysłowionej wówczas Woli. Jeśli jednak spojrzymy na okoliczności powstania obiektu wszystko okaże się jasne. Otóż budynek ów powstał w początkach lat 20. XX w. dla przemysłowca Emiliana Kowalskiego, na dość obszernej działce, której tylną część zajmowała garbarnia. Teren zakładu i część mieszkalna  były jednoznacznie rozdzielone. Od północy zaprojektowano ogród – stąd na parterze pojawia się taras nakryty obszernym półkolistym balkonem wspartym na kolumnach. Po wojnie budynek przemysłowca przywłaszczyło sobie państwo polskie i zasiedliło lokatorami komunalnymi, z których ostatni mieszkają tu po dziś dzień (lato/jesień 2024 r.). W okresie PRL-u oprócz funkcji mieszkaniowych budynek pełnił funkcje biurowe. Ciekawostką jest, że podczas inwentaryzacji w mieszkaniach na poddaszu natknięto się na ocieplenie poddachowe w postaci… ścinków skórek – odpadów poprodukcyjnych pochodzących zapewne ze zlokalizowanej po sąsiedzku garbarni. Koleiną ciekawą sprawą jest wydane w 1939 r. pozwolenie na budowę trzypiętrowego domu na tej właśnie posesji (Płocka 11). Inwestorem miałby być żona właściciela – Józefa Kowalska, a projektantem miał być inż.-arch. M. Chełmiński. Inwestycja nie doszła jednak do skutku zapewne w wyniku komplikacji jaki przyniósł wybuch II wojny światowej. Budynki garbarni przetrwały nadspodziewanie długo. Część północną rozebrano w ostatnim pięcioleciu XX w., a część południową pomiędzy rokiem 2001-03.

::: Włączono do bazy w ramach projektu: „Studeo et Conservo 2024” – (XIX edycja), dofinansowanego przez Miasto Stołeczne Warszawa.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj