Kamienica ul. Zajęcza 7, Warszawa

897
Elewacja oduliczna. Widok ogólny. Fot. Wojciech Kmieć. 2023 r., źródło: Studeo et Conservo XVII.

Wczesnomodernistyczna kamienica czynszowa powstała w roku 1913 na zlecenie Teofila Rutkowskiego. Rozplanowano ją na rzucie litery „C”. Obiekt składał się z domu frontowego i dwóch krótkich oficyn bocznych, z których zachodnia nie została po wojnie odbudowana. Działka była na tyle płytka, że nie było miejsca na oficynę południową, dlatego podwórze od zawsze pozostawało w tym kierunku otwarte. Wojna obeszła się z tym obiektem podobnie, jak z domem sąsiednim (ul. Dobra 31), tzn. zniszczeniu uległ strych i ostanie piętro, tak że teraz dom obniżony jest o dwie kondygnacje. Solidna nowoczesna konstrukcja sprawiła, iż zniszczenia rzadko sięgały trzeciej od góry kondygnacji tj. nie dochodziły raczej do obecnego ostatniego piętra, co sprawdzono w trakcie badań terenowych w mieszkaniach, wyodrębniając znaczną ilość oryginalnego detalu jak np.: parkiety, stiuki sufitowe, czy piece. Oznacza to, że wnętrze jest w znacznym stopniu oryginalne, czego niestety nie można powiedzieć o fasadach i przejeździe bramnym, który całkowicie wyjałowiono. Fasada utraciła wszelki drobiazg detalowy w dużej mierze nawiązujący do neobaroku. Pozostawiono na szczęście balkony wraz z balustradami, nie ingerując też w ogólny relief elewacji odulicznej. Lizeny, pilastry, wykusze i inne większe elementy pozostały nienaruszone, co daje możliwość w przypadku przyszłej rekonstrukcji na przywrócenie historycznego wyglądu fasady. Uwagę zwraca też duża ilość zachowanych oryginalnych drzwi (i ich opraw) do lokali mieszkalnych.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj